این نوشته آموزشی ترجمه متن زیر است.

World Intellectual Property Organization, Summaries of Conventions, Treaties and Agreements Administered by WIPO, 2013, P. 26

موافقت نامه استراسبورگ، طبقه بندی  بین المللی  اختراعات (IPC) را ایجاد کرده که فناوری را به هشت بخش با حدود 70000 زیر بخش تقسیم می ­کند. هر زیربخش با یک سمبل متشکل از اعداد عربی و حروف الفبای لاتین نشان داده می ­شود.

نمادهای مناسب IPC در اسناد حق اختراع (تقاضانامه اختراع و حق اختراع اعطا شده منتشر شده) نشان داده می ­شود و هر سال بیش از دو میلیون سند صادر می ­­شود. نمادهای مناسب توسط اداره مالکیت صنعتی ملی یا منطقه ­ای که اسناد اختراع را منتشر می ­کند، اختصاص داده می ­شود. برای تقاضانامه­ های PCT، نمادهای IPC توسط مقام بررسی بین المللی  اختصاص داده می ­شود.

طبقه بندی برای یافتن اسناد ثبت اختراع در جستجو برای «فن یا صنعت پیشین» ضروری است. این بازیابی اسناد برای مقامات اعطاکننده حق اختراع، مخترعان بالقوه، واحدهای تحقیق و توسعه و اشخاص دیگری که به نوعی در ارتباط با تقاضانامه ­ها یا توسعه فناوری هستند، مورد نیاز است.

 اگرچه تنها 62 کشور عضو موافقت نامه هستند، اما IPC توسط ادارات ثبت اختراع بیش از صد کشور، چهار اداره منطقه ­ای و دبیرخانه وایپو در اجرای معاهده همکاری ثبت اختراع (PCT)  1970 مورد استفاده قرار می ­گیرد.

به منظور به روز بودن IPC، این طبقه بندی  به طور مستمر بازنگری شده و نسخه جدید آن اول ژانویه هر سال منتشر می ­شود.

این بازنگری توسط کمیته کارشناسانIPC   که به موجب موافقت نامه  ایجاد شده، انجام می­ گیرد. همه کشورهای عضو موافقت نامه، عضو کمیته کارشناسان نیز هستند.

موافقت نامه استراسبورگ یک اتحادیه تأسیس کرده است که دارای یک مجمع عمومی است. همه کشورهای عضو اتحادیه، عضو مجمع هستند. از جمله مهمترین وظایف مجمع، تصویب برنامه دوسالانه و بودجه اتحادیه قرار دارد.

موافقت نامه  استراسبورگ -که معمولا به عنوان موافقت نامه IPC شناخته می ­شود- در سال 1971 منعقد و در سال 1979 اصلاح شد (متن کامل در www.wipo.int/treaties موجود است). این موافقت نامه  برای کشورهای عضو کنوانسیون پاریس در مورد حمایت از مالکیت صنعتی (1883) باز است. اسناد تصویب یا الحاق باید به مدیرکل وایپو سپرده شود.