هدف معاهده حقوق علائم تجاری (TLT) استانداردسازی و ساده کردن مراحل ثبت علامت تجاری ملی و منطقه ای است. این امر از طریق ساده سازی و هماهنگ سازی ویژگی های خاص این فرآیندها ، مانند تهیه تقاضانامه های علائم تجاری و اجرای اداری ثبت علائم تجاری در مراکز با صلاحیت چندگانه، کمتر پیچیده و قابل پیش بینیتر به دست می آید.
بخش عمده مقررات TLT در مورد فرآیند انجام کار اداره علائم تجاری است که می توان آن را به سه مرحله اصلی تقسیم کرد: تقاضانامه ثبت، تغییرات پس از ثبت و تمدید. قوانین مربوط به هر بخش به طور دقیق شرایط مورد نیاز برای تقاضانامه ثبت یا دیگر درخواست ها را بیان کرده است.
مرحله اول در مورد تقاضانامه ثبت: طرفهای متعاهد TLT موارد زیر را ضروری می دانند: درخواست، نام و آدرس و سایر موارد مربوط به متقاضی یا نماینده وی، مدارک گوناگون مربوط به علامت مثل تعداد معین از نمونه علامت، تعیین کالا و خدماتی که ثبت علامت برای آنها است و تعییین طبقه کالا طبق طبقه بندی نیس (موافقت نامه نیس در مورد طبقه بندی بین المللی محصولات و خدمات برای ثبت علائم تجاری (1957) ) و در صورت امکان بیان دلیل استفاده از علامت. کشورهای عضو باید مجاز بدانند که یک تقاضا می تواند مربوط به محصولات یا خدماتی باشد که متعلق به چندین طبقه از طبقه بندی نیس است. طبق فهرست جامع شرایط مورد نیاز در مرحله اول، کشوری نمی تواند درخواست کند که برای مثال متقاضی خلاصه ای از ثبت تجارت، دلیلی برای فعالیت های تجاری خاص یا شواهدی مبنی بر ثبت علامت در کشورهای دیگر ارایه کند.
مرحله دوم از فرآیند علامت تجاری طبق TLT مربوط به تغییرات در نام یا آدرس و تغییر در مالکیت ثبت: در اینجا نیز الزامات رسمی قابل اجرا بطور جامع ذکر شده است. تنها یک درخواست کافی است، حتی اگر تغییر مربوط به بیش از یک تقاضانامه یا علامت تجاری ثبت شده – حتی تا صدها مورد- است، البته به شرطی که این تغییر ثبتی مربوط به تمام تقاضانامه ها یا موارد ثبت شده باشد.
مرحله سوم در مورد تمدید: معاهده TLT دوره اولیه ثبت علامت و مدت زمان هر تمدید را تا 10 سال برای هرمورد استانداردسازی کرده است.
به علاوه معاهده TLT این امکان را فراهم می کند که یک وکالت نامه توسط یک شخص یا نهاد ممکن است مربوط به چندین تقاضانامه یا علائم ثبت شده باشد.
همچنین معاهده TLT فرم های بین المللی مدل (MIF) را تهیه کرده که شامل حداکثر الزامات مورد نیاز کشورهای عضو برای فرآیند خاص خود است. هر یک از کشورهای عضو میتواند فرم بین المللی ویژه خود را برای متقاضیان تهیه کند به شرطی که چنین فرم هایی شرایط اجباری اضافه ای به فرم های مدل اضافه نکند.
قابل ذکر است که TLT ضروری دانستن گواهی، گواهی محضری و رسمی، سند قانونی، شناسایی رسمی و یا تائید امضا را – به جز در مورد انصراف از ثبت- اجازه نمی دهد.
معاهده TLT در سال 1994 منعقد شد و برای کشورهای عضو وایپو و برخی سازمان های بین الدولی باز و در دسترس است. اسناد تصویب یا الحاق باید به مدیر کل وایپو سپرده شود.