وبینار بررسی قراردادهای نشر در حقوق ایران با همت پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات وزارت فرهنگ و ارشاد در آبان 1400 در قالب پرسش و پاسخ برگزار شد.

قرارداد ابزاری حقوقی-تجاری برای تبادل دارایی و برخورداری مجاز جامعه از اموال دیگران است. در حوزۀ مالکیت فکری قرارداد وسیله ای قانونی برای خلق آفرینش های فکری یا تجاری سازی آنها ست. این قراردادها علاوه بر تبعیت از شرایط اساسی صحت معاملات، حسب ویژگی های خاص خود، دارای احکام ویژه ای هستند که توجه به آنها در سه مرحلۀ قبل از انعقاد، حین انعقاد و حین اجرای قرارداد ضروری است.

قرارداد نشر از قراردادهای مهم مربوط به آثار ادبی و هنری است و در این وبینار جایگاه قرارداد نشر در حقوق ایران، موضوع قرارداد نشر، قرارداد نشر در نگاه حقوق قراردادها، نکات مهم این قرارداد و ضمانت اجرای آن بررسی شد.

موارد زیر از نکات مهمی است که توجه به آنها ضرورت دارد.

1. لزوم توجه به نوع قرارداد: مثلاً قرارداد انتقال یا لیسانس؛

2. لزوم توجه به دامنۀ موضوع قرارداد (نوع و تعداد حق)؛

3. لزوم توجه ناشر به سِمت طرف قرارداد (با توجه به اینکه مؤلف، هماره مالک نیست.)؛

4. لزوم توجه به مدت اعتبار حق؛

5. لزوم توجه ناشر به دامنۀ اختیارات (از لحاظ تعداد نسخه، گسترۀ جغرافیایی، دفعات چاپ و نشر، امکان مشارکت یا انتقال حق، نوع نشر و …)؛

6. لزوم توجه ناشر به حق معنوی مؤلف یا مترجم (مثل نام مؤلف و تمامیت اثر)؛

7. لزوم توجه طرف قرارداد به تعهدات خود ازجمله انحصاری یا غیر انحصاری بودن قرارداد و

8. لزوم تفکیک در آثار خارجی و ترجمۀ آنها (موضوع کنوانسیون برن)